در ابتدا سعي كنيد مبلمان اداري مناسب خريداري كنيد. صاف و راست بنشينيد. كمر راست و شانه ها به عقب باشد. پايين تنه بايد با پشتي صندلي در تماس باشد. سه قوس طبيعي بدن بايد حين نشستن حفظ شوند.
- استفاده از يك تكيه گاه مانند بالشتك كوچك در ناحيه كمر سودمند است. در صورت نبود بالشتك، با قرار دادن دو دست خود روي هم در پشت كمر به رفع خستگي آن كمك كنيد.
- وزن بدن را به طور مساوي روي دو سمت نشيمنگاه خود توزيع كنيد. زانوها بايد هم سطح نشيمنگاه و يا كمي بالاتر از آن قرار گيرند. براي اين كار مي توانيد از يك زير پايي يا چهارپايه كوتاه استفاده كنيد. هرگز پاها را روي هم نيندازيد، زيرا براي زانو ها مضر است.
- سعي نكنيد بيش از نيم ساعت به يك حالت بنشينيد. هر از چند گاهي برخاسته، راه برويد و يا چند حركت كششي انجام بدهيد.
- هنگام برخاستن از روي صندلي، به سمت جلو صندلي حركت كرده و با صاف كردن پاها برخيزيد.
- از خم شدن به جلو از ناحيه كمر بپرهيزيد.
- از خم كردن گردن به طرفين تا حد امكان خودداري كنيد و به جاي اين كار، تمام بدن خود را به سمت دلخواه بچرخانيد.
نشستن صحيح پشت ميز رايانه
- علاوه بر رعايت نكات بالا، بايد توصيه هاي زير را هنگام نشستن پشت ميز كامپيوتر مد نظر قرار دهيد:
- مچ دست ها بايد مستقيم باشد و به سمت بالا و پايين و يا طرفين خم نشده باشد.
- ران ها بايد موازي با سطح كف اتاق باشند.
- آرنج ها بايد اندكي بازتر از ۹۰ درجه باشند.
- زانوها حدود ۲ الي ۳ سانتيمتر از لبه صندلي جلوتر باشند.
- صفحه نمايش رايانه بايد حدود ۴۵ الي ۵۵ سانتيمتر از صورت شما فاصله داشته باشد. راستاي آن نيز با سطح چشم ها در يك راستا باشد.
- بهتر است صفحه كليد حدود ۲ سانتي متر بالاتر از ساعد قرار گيرد.
نشستن صحيح روي زمين
افراد با توجه به وضعيت بدني، عادت خود، وضعيت فرهنگي و اجتماعي روش هاي متفاوتي را براي نشستن برمي گزينند. به همين دليل است كه معمولا نمي توان روش خاصي را به افراد توصيه نمود، زيرا عوامل فوق هر يك در اتخاذ وضعيت نشستن موثر هستند.معمولي ترين روش هاي نشستن بر روي زمين، نشستن چهار زانو، دو زانو، قورباغه اي، بر روي يك پا و با زانوهاي خم در سينه مي باشد كه هر يك از آنها ويژگي هاي خاص خود را دارند.
به طور كلي هر چه ارتفاع بالا تنه بيشتر و وزن آن سنگين تر باشد و يا انعطاف پذيري فرد كم باشد، نشستن به گونه مطلوب نيز صورت نمي گيرد.
- در نشستن هاي چهار زانو، افراد بايد از انعطاف پذيري خوبي در عضلات نزديك كننده و گروه نازك ني برخوردار باشند و با تعويض پاي زير و رو، از فشار به صورت ممتد بكاهند. همچنين وزن بدن را به طور مساوي برروي سطح اتكا و عضلات باسن تقسيم نمايند.
- در نشستن هاي دو زانو هم به نظر مي رسد، بالا تنه در بهترين وضعيت قايم قرار داشته و عبور خط ثقل به گونه اي مطلوب تر صورت مي گيرد. هر چند انعطاف مطلوب عضلات چهار سر ران و كشش پذيري رباط هاي مچ پا ضروري است. در اين حالت فشار وارده بر زانو زيادتر است
- نشستن هاي قورباغه اي كه كمتر توصيه شده است، عمدتا در كودكان وجود دارد. در صورت تداوم مي تواند به صافي كف پا و ضعف عضلات درشت ني قدامي و خلفي منجر شود. رباط هاي درشت ني راني زانو در ناحيه داخلي متحمل كشيدگي غير طبيعي خواهند شد.
- فرد بايد با كمك دست ها، به طوري كه يك دست جلو و يكي عقب، به صورت يكطرفه بنشيند و نه آنكه به صورت يك باره بنشيند (تا حد ممكن ارتفاع فرود كم باشد و فرد با كنترل بنشيند نه آن كه خود را رها كند). هنگام برخاستن نيز با كمك دست ها و يك طرفه برخيزد، زيرا استفاده از دست ها موجب افزايش سطح اتكا و تقسيم و تعديل فشارها مي شود.
- موقع نشستن روي زمين، مفاصل به آرامي و موزون خم شوند و در هنگام برخاستن نيز به طور موزون باز شوند.
- حفظ وضعيت قائم بالا تنه، جلوگيري از خم شدن تنه به جلو و تا حد ممكن كاستن از گودي كمر كه در نشستن ها افزايش مي يابد، از جمله موارد مهم در نشستن مي باشد.
- همچنين پرهيز از نشستن هاي ممتد و طولاني مدت، انتخاب سطح نشستن نه چندان خشك و سفت، تغيير وضعيت بدن و ضرورتا جابه جايي، انجام حركات، انعطاف پذيري و تقويت عضلات مربوطه با توجه به عادت نشستن و... از جمله مسائل قابل توجه در نشستن مي باشد.
بازدید:
